รถนั่งที่ดีที่สุดของฮอนด้า 2005 อะคูราอาร์แอล

2005 Acura RL (ภาพและข้อมูลบางส่วนจาก นิตยสารโรดแอนด์แทรค ,นิตยสารคาร์แอนด์ไดเวอร์ )

ในบรรดารถแบรนด์หรูจากญี่ปุ่นนั้น อะคูราจากค่ายฮอนด้า เป็นยี่ห้อหนึ่งที่ผมแอบลุ้นเงียบ ๆ มานาน ลุ้นว่าเมื่อใดจะมีไม้เด็ดมาล้มรถหรูค่ายอื่นบ้าง

ไม่ต้องพูดถึงการเทียบชั้นเมอร์ซีเดส หรือบีเอ็มดับเบิลยู แค่เอาเล็กซัสจากค่ายโตโยต้าให้อยู่ ก็หรูเต็มทีแล้ว เพราะที่ผ่าน ๆ มาหลายสำนักยังจัดให้อะคูราเป็นแค่รถ "เกือบหรู" เท่านั้น

หลังจากรอมานานแสนนานจนหลาย ๆ คนเลิกเอ่ยถึง รถเบอร์หนึ่งของอะคูร่าก็ได้ฤกษ์ถูกปรับโฉมหมดจดเสียที หากเปิดนิตยสารฝรั่งประจำเดือนตุลาคม 2004 นี้ แทบทุกเล่มก็จะมีเรื่องของอะคูราอาร์แอลเต็มไปหมด

อาร์แอลมาคราวนี้จุดที่เด่นที่สุดคือระบบขับเคลื่อนสี่ล้อ พร้อมกับระบบ "Super Handling" ไว้กระจายกำลังไปยังล้อที่จำเป็น ทั้งหากเลี้ยวโค้งก็มีการเพิ่มความเร็วของล้อด้านนอกเพื่อความนิ่งหนึบด้วย จุดเด่นอีกอย่างคือ การนำอะลูมิเนียมมาเป็นองค์ประกอบหลายตำแหน่งทีเดียว เพื่อคุมน้ำหนักตัวและรักษาสมดุล

และก็หมดเท่านั้นครับเรื่องน่าตื่นเต้นที่จะให้กองเชียร์ได้ใจชื้น

หันมาดูหน้าตากันบ้าง เจ้าอาร์แอลยังใช้สไตล์จืดชืดตามแบบฉบับ แม้กระจังหน้ารูปห้าเหลี่ยมที่มาสด้าแอบ "ถอด" ไปใช้จนโด่งดัง จะถูกเน้นให้ดูใหญ่สมราศี หรือแม้แต่จะยกเค้ามายบัครถแพงของค่ายเดมเล่อร์มาบ้างก็ตามที แต่ก็ยังเป็นรถที่ถูกกลืนไปในฝูงชนอยู่ต่อไป

ครับ ไม่ได้ว่าเจ้าอาร์แอลเป็นรถหน้าตาขี้เหร่ ทว่าเป็นรถประเภทสวยเรียบ ๆ ต้องเพ่งพิศนาน ๆ เหตุผลอาจจะเป็นเพราะต้องออกแบบเพื่อให้อยู่ในตลาดได้ยาวไกลไม่ตกสมัย ก็รู้ ๆ กันว่ารถระดับนี้ไม่ได้เปลี่ยนโฉมหมดจดทุกสี่ปีอย่างรถตลาดเสียเมื่อไร ลองนึกดูสิว่าคุณเริ่มได้ยินชื่อฮอนด้าลีเจ็นด์มาตั้งแต่ยุคไหน

นอกนั้นเรื่องที่กองเชียร์เห็นว่าธรรมดา ๆ ก็คือ ลูกเล่นประดับรถหรูที่ใคร ๆ ก็ต้องมีกัน เป็นต้นว่า ระบบสั่งงานด้วยเสียง ระบบตัดเสียงรบกวน ระบบเนวิเกเตอร์นำทาง ระบบเปิดรถไร้กุญแจ ไฟหน้าปรับตามการเลี้ยว

แล้วก็มาถึงเรื่องที่กองเชียร์ต้องแอบถอนหายใจ

ซึ่งสิ่งนั้นอยู่ใต้กระโปรงอาร์แอล เพราะอะคูราใหม่ตัวนี้ แม้จะวางเครื่องที่พร้อมทั้งความแรง เรียบ เนียน อันเหมาะกับความเป็นรถหรูทุกประการ แต่การที่เจ้าอาร์แอลยังใช้เครื่องหกสูบอยู่ แม้จะขยับกระบอกไปที่ 3.5 ลิตรแล้วก็ตามทีนั้นบอกใบ้ว่าอะคูราไม่ได้มาเพื่อล้มเจ้าตลาดแต่อย่างใด

เพราะเป็นที่รู้กันว่า หนึ่งในจุดอ่อนของอะคูราที่ไม่อาจเทียบชั้นกับเล็กซัสได้ก็คือ การไร้เครื่องแปดสูบนี่แหละ แม้บางอย่างจะพยายามตามรอยเล็กซัสบ้าง เช่น การหันมาเรียกรุ่นรถเป็นตัวอักษรย่อ แต่ก็เป็นการเดินตามที่ไม่ค่อยได้ผล เพราะหลายคนก็เสียดายชื่อ ลีเจนด์ หรือ อินทิกรา อยู่ไม่วาย

เปรียบไปแล้วก็เหมือน ออสการ์ เดอ ลาโฮยา เจ้านักมวยทองคำ ที่ในยุคหลัง ๆ แบกน้ำหนัก ทำน้ำหนักไปชกเกินรุ่นของตัวเองอยู่เสมอ ๆ ชกเมื่อใดประตูแพ้ก็ดูกว้างใหญ่เสียเต็มประดา

ทว่าหากพลิกตาลปัตรไปดูอีกด้านหนึ่ง

อะคูรายังมีหมัดเด็ด

หมัดหนึ่ง คือ อะคูราอาร์แอลเป็นรถที่ขับสนุก แรง หนึบ เนียน ซึ่งในบรรดาผู้ที่ทดลองขับไปแล้วต่างยกนิ้วให้กันทั้งนั้น

หมัดสอง คือ ราคาที่ประหยัดกว่าใคร ๆ ได้มากแต่จ่ายน้อยว่างั้นเถอะ ซึ่งภาพลักษณ์นี้ก็ติดกับความเป็นอะคูรามาตลอด โดยราคาคาดว่าจะอยู่ที่ $48,000

มาถึงบรรทัดนี้ หมัดหนึ่งสองของฮอนด้านั้น อาจจะทำให้การลุ้นอะคูราให้ล้มเล็กซัสของผมมีแววสมหวัง

แต่หากทบทวนอีกที เวทีนี้ไม่ใช่เวทีสมัครเล่น การที่อะคูราอาร์แอลใหม่นี้เทียบลีกได้แค่ เล็กซัสอีเอส บิมเมอร์ซีรีส์ 5 และเมอร์ซีเดสซีรีส์อีนั้น ทำให้อาการใหญ่ไม่พอ และขาดหมัดตายนี่อาจจะส่งผลให้แพ้คะแนน หรือเผลอ ๆ แพ้น็อคได้

เพราะคนที่ควักกระเป๋าซื้อรถหรู คือ คนมีสตังค์ ซึ่งรสนิยมคนมีเงินนั้นมักจะเป็นแบบ ขอให้หรูเข้าไว้เท่าไรเท่ากัน และความหรูนั้นไม่ควรมีใครข่มได้ด้วย แล้วอะคูราอาร์แอลใหม่นั้นดันมากั๊กไว้ที่หกสูบ จะไปคุยทับใครได้เล่า

ที่สำคัญการไม่ใส่อะไรสุด ๆ เพื่อเน้นขายถูกกว่าชาวบ้านนั้น ผมเห็นว่าเศรษฐีเขาถือ นั่นคือ ถ้าจะขายคนมีสตังค์จริง ความแพงต้องไม่ยั้ง หากรถธงของอะคูรายังเป็นเช่นนี้ต่อไป ภาพลักษณ์ของคนขับอะคูราก็จะยังเป็น รถของคน "รวยแต่เขียม" ซึ่งเรื่องแบบนี้ไม่มีใครเอามาอวดกัน

เฮ้อ การที่ผมจะสมหวังกับการลุ้นอะคูรานั้นเห็นทีจะต้องให้คนมีเงินเขาเปลี่ยนรสนิยมก่อนเสียละมั้ง