กระบะต้องอเมริกัน ทว่าซีดานคือญี่ปุ่น

ดูสถิตินี้แล้ว รู้สึกหมั่นไส้ หรือรู้สึกอิจฉาคนอเมริกันไหมครับ ไม่ว่าจะหมั่นไส้ที่เขาพากันถลุงน้ำมันของโลกอย่างบันเทิง หรือว่าจะอิจฉาผู้ถือหุ้นบริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งหลาย ที่ผลิตเครื่องมือเคลื่อนย้ายคนที่เรียกว่ารถ มาให้ใครต่อใครซื้อ และก็ขายดีเสียเหลือเกิน ก็เลือกเอาตามสะดวก


วัตถุเคลื่อนย้ายคนที่ขายดีที่สุด 20 อันดับแรกในตลาดสหรัฐอเมริกา ตั้งแต่มกราคมถึงสิงหาคม - หลังคอลัมน์จากชื่อรุ่น เป็นยอดปี 2004 ถัดไปเป็นยอดปี 2003 ในช่วงเวลาเดียวกัน (ที่มา :thecarconnection.com ไปเอามาจากรอยเตอร์อีกที)

พฤติกรรมการควักกระเป๋าตัดใจเลือกรถกระบะของชาวมะกันนั้นยังชาตินิยมอยู่มาก คือเป็นของ ค่ายใหญ่ผู้ผลิตวัตถุเคลื่อนย้ายคนของอเมริกันทั้งสาม คือ จีเอ็ม, ฟอร์ด และไครสเลอร์ เสียทั้งสิ้น ฟอร์ดสายพันธุ์เอฟนั้นขายดีต่อเนื่องกันกว่า 22 ปีทีเดียว ปีนี้แค่ครึ่งปีก็ตีห่างจาก จีเอ็มที่ใช้ชื่อเชฟวีซิลเวอราโดอยู่เกือบแสนห้าหมื่นคัน

เรื่องของรถที่มีท้ายเปิดไว้บรรทุกนั้นแม้ค่ายญี่ปุ่นเริ่มปรับกลยุทธ์ จ้องสั่นบรรลังค์แชมป์ ด้วยการทำกระบะใหญ่ขึ้น ยัดเครื่องแปดสูบเข้าไป อย่างนิสสันไททัน หรือโตโยต้าทันดรา ก็ไม่ถึงกับทำให้ยักษ์มะกันทั้งสามกระเทือน แม้อาจจะอยู่ไม่สุขอยู่บ้าง

ส่วนถ้าจะเลือกรถยนต์นั่ง ลองกวาดตาดูรายการนะครับ ญี่ปุ่นเอาไปกินเรียบ โดยเฉพาะรถขนาดครอบครัวที่คนส่วนมากขับ ก็เป็นแคมรีตามด้วยแอคคอร์ด เป็นเช่นนี้มาหลายปี ส่วนรถขนาดเล็ก ซีวิคและโคโรลาก็เบียดกันติด ๆ

ทางด้านรถอเนกประสงค์นั้นกระจายกันไปตอนล่าง ๆ ชาร์ต โดยอาจจะเป็นเพราะมีตัวเลือกมาก หรืออาจเพราะส่วนใหญ่ไม่ใช่รถคันแรกของครอบครัวก็ได้ ซึ่งรถพ่อบ้านลากเรือไปถือเบ็ด (รถขับสี่) ยังพอขายได้ แม้ว่าผู้สันทัดกรณีทำนายว่าจะมีแต่ร่วง ส่วนรถแม่บ้านส่งลูกไปเล่นฟุตบอล (รถตู้) นั้นมีแทรกมาเจ้าเดียวคือ ดอด์จ คาราวาน

ในยี่สิบอันดับนี่ ถ้าแจงเป็นค่าย ได้ความว่า ฟอร์ดเอาไปหกอันดับ เท่ากับจีเอ็ม ส่วนไครสเลอร์ได้มาสาม ฮอนด้าและโตโยต้าได้ไปฝ่ายละสอง นิสสันได้อัลติมามาช่วยได้ไปหนึ่งอันดับ

ครับอเมริกันชนที่สำมะโนประชากรไว้ว่ามีเกือบสามร้อยล้านคน ซึ่งชำแหละได้ว่ามีวัยที่มีกำลังซื้อรถอยู่ประมาณสองร้อยล้านคน ในครึ่งปีแรกเขาก็ซื้อรถกันอย่างที่เห็น

ล้อจงหมุนเข้าไว้